در تربیت کودک اشتباهات رایجی وجود دارد که میتواند بر رشد و تکامل کودک تأثیر منفی بگذارد. در اینجا 10 مورد از این اشتباهات رایج را نام میبرم:
مقایسه کودک با دیگران: این کار باعث کاهش اعتمادبه نفس و ایجاد احساس کمتربودن در کودک میشود.
تنبیه بدنی: تنبیه بدنی به جای اصلاح رفتار، باعث ایجاد ترس و اضطراب در کودک میشود.
تلاش برای کنترل کامل کودک: این کار مانع از رشد استقلال و خودکفایی کودک میشود.
عدم توجه به نیازهای کودک: نادیده گرفتن نیازهای فیزیکی، عاطفی و اجتماعی کودک میتواند به اختلال در رشد وی منجر شود.
آموزش بیش از حد: فشردگی برنامه ها و بار زیاد تکالیف باعث خستگی و کاهش انگیزه کودک میشود.
انتظارات غیرواقعی: داشتن انتظارات بیش از توانایی کودک میتواند اضطراب و ناکامی را در او تقویت کند.
محدودیتهای بیش از حد: محدود کردن بیش از اندازه فعالیتها و رفتارهای کودک، زمینه را برای بروز مشکلات رفتاری فراهم میکند.
عدم توجه به استعدادها و علاقه کودک: عدم حمایت و تقویت استعدادها و علاقه کودک مانع از شکوفایی استعدادهای وی میشود.
استفاده بیرویه از تکنولوژی: استفاده بیش از حد از تلویزیون، گوشی، تبلت و … میتواند به اختلال در رشد جسمی، ذهنی و اجتماعی کودک منجر شود.
ناهماهنگی والدین: عدم هماهنگی میان والدین در نحوه تربیت کودک میتواند سردرگمی و آشفتگی را در کودک ایجاد کند.
این موارد تنها بخشی از اشتباهات رایج در تربیت کودک هستند. آگاهی والدین از این اشتباهات و تلاش برای اجتناب از آنها میتواند به تربیت موفقتر کودکان کمک کند.
چه راهکارهای دیگری برای مدیریت رفتار کودک وجود دارد که مادر میتواند امتحان کند؟
برخی از راهکارهای مناسب برای مدیریت رفتار کودک که مادر می تواند امتحان کند شامل موارد زیر است:
آموزش و پرورش صبر و شکیبایی: مادر باید به خود و کودکش صبر و شکیبایی داشته باشد. با آرامش و درک بیشتر رفتارها را مدیریت کند.
استفاده از روش های تقویت رفتار مطلوب: تشویق و تنبیه مناسب زمان و موقعیت برای تقویت رفتارهای خوب کودک.
آموزش مهارت های اجتماعی و عاطفی به کودک: کمک به کودک در بیان احساسات، حل تعارضات و ارتباط با دیگران.
ایجاد محیط امن و سازنده: فراهم کردن محیطی با قوانین و انضباط مناسب اما پر از محبت و امنیت برای کودک.
مشاوره تخصصی: در صورت نیاز، مراجعه به مشاور کودک و خانواده برای کسب راهنمایی های تخصصی.
مادر باید صبور و خلاق باشد و با کاربرد روش های مناسب و متناسب با شرایط کودک، رفتارهای او را مدیریت کند.
چرا کودک یک ساله کتک می زند
کودکان یک ساله معمولاً رفتارهای خشونت آمیز مانند کتک زدن را به دلایل مختلفی از خود نشان می دهند، از جمله:
عدم کنترل و مهارت در بیان احساسات: در این سن کودک هنوز مهارت های عاطفی و ارتباطی لازم را ندارد و نمی تواند احساسات خود را به روشی مناسب ابراز کند.
کسب استقلال و تجربه قدرت: کودک در این سن در حال کسب استقلال و تجربه قدرت است و گاهی با رفتارهای خشن به دنبال اِعمال قدرت است.
تقلید از رفتارهای اطرافیان: کودک ممکن است رفتارهای خشن را از بزرگسالان یا کودکان دیگر الگو گرفته باشد.
بی توجهی به نیازهای کودک: اگر نیازهای کودک مانند خواب، تغذیه یا توجه مادر برطرف نشود، ممکن است به صورت خشونت بروز پیدا کند.
در هر حال، مادر باید با صبر، محبت و آموزش مناسب به کودک، به جای خشونت، رفتارهای مطلوب را تقویت و تشویق کند.
چگونه می توان به کودک یک ساله آموزش داد که به جای کتک زدن، احساسات خود را به شکل مناسب بیان کند؟
جای کتک زدن، احساسات خود را به شکل مناسب بیان کند، می توانید از روش های زیر استفاده کنید:
الگودادن: به صورت مداوم به کودک نشان دهید که چطور می توان با کلمات و حرکات بدن، احساسات را بیان کرد. مثلاً “من ناراحتم” یا “دوست دارم” را به او نشان دهید.
آموزش کلمات و حرکات بیان احساسات: به کودک کلماتی مانند “ناراحتم”، “خوشحالم” و حرکاتی مانند اخم کردن، لبخند زدن را آموزش دهید.
بازخورد مثبت: هر بار که کودک بجای کتک زدن، احساساتش را با کلمات یا حرکات مناسب بیان می کند، او را تشویق و تأیید کنید.
تنبیه مناسب: اگر کودک دست به کتک زدن می زند، با آرامش و محبت او را متوقف کنید و به او بگویید این کار درست نیست.
کاهش محرک های استرس زا: شناسایی و کاهش عوامل استرس زا برای کودک مانند گرسنگی، خستگی و بی خوابی.
مهم است که این آموزش ها با صبر و حوصله و در طول زمان انجام شود تا کودک بتواند این مهارت ها را کسب کند.
با کودکی که مادرش را می زند چه کنیم
وقتی کودکی در سن یک یا چند سالگی مادر را می زند، باید به آرامی و با صبر و حوصله با او برخورد کرد. چند نکته مهم در این زمینه وجود دارد:
آرام ماندن و عصبانی نشدن: اگر مادر عصبانی یا تنبیه کننده برخورد کند، ممکن است رفتار کودک بدتر شود. بنابراین باید آرام و صبور باشد.
توضیح دادن که این رفتار درست نیست: به آرامی به کودک توضیح دهید که زدن مادر رفتار مناسبی نیست و او را تشویق کنید که احساساتش را با کلمات بیان کند.
آموزش راه های مناسب بیان احساسات: به کودک آموزش دهید که با گفتن “ناراحتم”، “عصبانی هستم” و استفاده از حرکات چهره و بدن، احساساتش را بیان کند.
ایجاد محیط امن و آرام: محیطی آرام و بدون استرس برای کودک ایجاد کنید تا کمتر نیاز به بروز خشونت داشته باشد.
تقویت رابطه با کودک: با نشان دادن محبت و توجه به کودک، به او کمک کنید تا نیازهای عاطفی خود را برطرف سازد.
اگر این رفتارها تکرار شود، ممکن است به مشاوره تخصصی نیاز باشد تا علت رفتار کودک بررسی و راه حل مناسب ارائه شود.
چگونه کتک زدن کودک را ترک کنیم
برای ترک کتک زدن کودکان چند نکته مهم وجود دارد:
آگاهی و درک اهمیت موضوع:
درک اینکه کتک زدن کودکان نه تنها اشتباه است بلکه می تواند آسیب های جدی جسمی و روحی به آنها وارد کند، گام اول و مهم است. باید بدانید که این رفتار نادرست است و باید آن را ترک کنید.مدیریت خشم و استرس:
کتک زدن کودکان معمولاً در لحظات عصبانیت و فشار روانی انجام می شود. یاد گرفتن روش های مدیریت خشم و کاهش استرس مانند تنفس عمیق، یوگا، یا مشاوره روانی بسیار کمک کننده است.ارتباط مثبت با کودک:
کودکان زمانی کمتر رفتارهای نامناسب از خود نشان می دهند که والدین ارتباط مثبت و محبت آمیزی با آنها داشته باشند. سعی کنید زمان بیشتری را با فرزندتان بگذرانید و به نیازهای عاطفی او توجه کنید.استفاده از روش های جایگزین:
به جای کتک زدن، از روش های تربیتی مثبت مانند محدودیت، محروم سازی، یا توضیح دادن استفاده کنید. این روش ها موثرتر و مناسب تر هستند.
کسب کمک حرفه ای:
اگر نتوانستید به تنهایی از پس این مشکل برآیید، دریافت کمک از مشاور یا روانشناس کودک می تواند بسیار کمک کننده باشد.
با پایداری و تلاش می توانید این عادت را ترک کنید و روابط سالم تری با فرزندتان برقرار کنید.
بدون دیدگاه