چه عواملی باعث بروز اختلال چند شخصیتی در فرد می شود؟

اختلال شخصیت چندگانه و سبک های ارتباطی دو ایده مجزا هستند. من هر یک از این ایده ها را در بخش های بعدی مرور خواهم کرد:

سبک های ارتباطی: اینها رویکردها و رفتارهایی هستند که افراد برای برقراری ارتباط با یکدیگر در زمینه های مختلف استفاده می کنند. اثربخشی ارتباطات، پذیرش، و کیفیت روابط ممکن است به شدت تحت تاثیر این انواع باشد. چند نوع ارتباط عبارتند از:
مستقیم: افرادی که به این سبک ارتباط برقرار می کنند، این کار را به صورت باز و شفاف انجام می دهند و افکار، خواسته ها و خواسته های خود را بیان می کنند.
غیر مستقیم: این سبک ارتباطی از نشانه های غیرکلامی، نشانه ها و پیام های غیرمستقیم استفاده می کند. افرادی که افکار و جاه طلبی های خود را به این طریق بیان می کنند اغلب فریبکار و کم حرف هستند.
مشارکتی: افرادی که این رویکرد را نشان می دهند معمولاً با دیگران ارتباط برقرار می کنند و به عنوان یک تیم عمل می کنند. آنها بر گوش دادن به مردم، تبادل اطلاعات و رفع نیازهای آنها تأکید زیادی دارند.

رقابتی: این رویکرد معمولاً مستلزم تلاش برای پیشی گرفتن از حریفان و پیروزی است. این نوع از افراد ممکن است رقابتی باشد و تمایل به برقراری ارتباط خوب داشته باشد.
اختلال هویت چندگانه که به عنوان اختلال شخصیت چندگانه نیز شناخته می شود:
یک بیماری روانی که به عنوان اختلال شخصیت چندگانه شناخته می شود، همچنین به عنوان اختلال هویت چندگانه (اختلال هویت تجزیه ای) شناخته می شود، در افرادی که دو یا چند شخصیت منحصر به فرد و متفاوت تشخیص داده شده اند، شناسایی می شود. افرادی که از این بیماری رنج می برند، خود را دارای هویت، صفات، خاطرات و حتی الگوهای گفتاری متمایز می دانند. این هویت ها پتانسیل تأثیرگذاری بر یکدیگر را دارند و به طور مستقل بر رفتار یک فرد در مقاطع مختلف زمانی حکومت می کنند.
سوء استفاده جنسی و سایر رویدادهای آسیب زا در دوران کودکی علل اصلی این بیماری هستند.
افرادی که از اختلال شخصیت چندگانه رنج می‌برند، می‌توانند در زمان‌ها و موقعیت‌های مختلف ظاهر غیرمنتظره و غیرقابل کنترلی از شخصیت‌های متمایز داشته باشند. ویژگی‌های متمایز، طرز فکر، خاطرات و حتی جنسیت‌ها ممکن است با هویت‌های متمایز مرتبط باشند. علاوه بر این، این هویت‌ها نمی‌توانند به خوبی با یکدیگر ترکیب شوند و وقتی یکی از آنها یکی از آنها را کنترل می‌کند، دیگری فراموش می‌شود.
روان درمانی یک درمان رایج برای اختلال چند شخصیتی است که هدف آن ایجاد هماهنگی بین چندین هویت و آموزش تکنیک های مدیریت هویت است. ممکن است در این دوره درمانی از روش‌هایی مانند دارودرمانی، روان‌درمانی تلفیق هویت و درمان شناختی رفتاری استفاده شود. هدف نهایی از درمان این عارضه افزایش کیفیت زندگی فرد مبتلا و رهایی از هرگونه درد شخصی است.