چالش های روانشناس از تشخیص تا درمان

روانشناسان با استفاده از روش ها و مهارت های مختلف، بحران ها را مدیریت می کنند. در زیر چند روش وجود دارد که روانشناسان اغلب برای مدیریت بحران ها به کار می برند:

ارزیابی و تشخیص: اولین مرحله در مدیریت بحران، بررسی و تشخیص دقیق و کامل سناریوی بحران است. روانشناس با بررسی شرایط و علائم موجود سعی در ارزیابی مناسب وضعیت و تعیین خواسته های اصلی و فوری دارد.
در طول یک بحران، حمایت و آرامش را برای فرد آسیب دیده ارائه دهید: ارائه حمایت و آرامش برای فردی که از آن عبور می کند بسیار مهم است. روانشناس با استفاده از رویکردهای ارتباطی و مشاوره ای، درک درستی از خود نشان می دهد و فضای امنی را برای فرد ایجاد می کند. فرد می خواهد با ارائه حمایت عاطفی تنش و اضطراب را کاهش دهد و عزت نفس را افزایش دهد.

برنامه ریزی و مدیریت بحران: با رضایت فرد آسیب دیده، روانشناس فرآیند برنامه ریزی و مدیریت بحران را آغاز می کند. شامل تعیین هدف، انتخاب بهترین اقدام برای انجام، و ارائه پشتیبانی و منابع مورد نیاز است.
روان درمانی: هنگامی که یک بحران با مشکلات روانی جدی تری مرتبط است، روانشناسان ممکن است از انواع درمان های روان درمانی استفاده کنند. به عنوان درمان مبتنی بر ذهن آگاهی (MBCT)، درمان شناختی رفتاری (CBT) یا درمان مبتنی بر معنویت (لوگوتراپی).

1. رشد و توسعه پس از بحران: روانشناسان ممکن است پس از اینکه شخص به طور مؤثر بحران را پشت سر گذاشت، به رشد و رشد کمک کنند. این امر مستلزم پذیرش تجربه بحران‌ها، تغییر دیدگاه‌ها، رشد در توانایی‌ها و منابع خود، و تقویت پیوندهای قوی‌تر با دیگران است.
   همکاری و ارجاع به سایر کارشناسان: روانپزشکان، خانواده درمانگران، مدیران اضطراب و روانپزشکان از جمله متخصصانی هستند که ممکن است روانشناسان در شرایط اضطراری پیچیده نیاز به همکاری با آنها داشته باشند. به خاطر داشته باشید که بسته به شرایط و ماهیت موقعیت، چندین رویکرد و مداخله مدیریت بحران ممکن است به کار گرفته شود. آموزش و تجربه روانشناس از فردی به فرد دیگر متفاوت است. در موقعیت‌های شدید و فوری، یک روان‌شناس همچنین می‌تواند با اورژانس و پرسنل پزشکی همکاری کند تا مداخلات اورژانسی را که خارج از حوزه کاری آنها است، ارائه دهد.

   یکی از مسائل اساسی که روانشناسان در مدیریت بحران با آن مواجه هستند، شناسایی صحیح و دقیق سناریوی بحران است. تشخیص نادرست ممکن است منجر به برنامه ریزی ضعیف و مراقبت نامناسب شود. بنابراین روانشناسان باید بتوانند موضوع را تشخیص دهند و از روش ها و ابزار مناسب استفاده کنند.

   یکی از جنبه های مدیریت بحران، توجه به نیازهای هر فرد در شرایط پرتنش است. هر فرد ممکن است در زمان بحران خواسته های متفاوتی داشته باشد و روانشناس باید بتواند این نیازها را به طور دقیق تشخیص دهد و تمهیدات مناسبی را برای رفع آنها انجام دهد.

   علاوه بر این، با توجه به پیچیدگی و شدت بحران، روانشناسان ممکن است در هنگام درمان بحران ها با چالش های خاصی روبرو شوند. برخی از افراد ممکن است نتوانند از روش های سنتی استفاده کنند. در عوض، آنها می توانند به استفاده از روش های اصیل و مبتکرانه نیاز داشته باشند. علاوه بر این، خطرات و محدودیت های فیزیکی ممکن است گهگاه نیاز به بررسی توسط روانشناس داشته باشد. این عوامل ممکن است بر رابطه درمانی و دوره درمان تأثیر بگذارند.

   به طور کلی، چالش‌های روان‌شناس در طول بحران شامل تشخیص صحیح شرایط، مدیریت خواسته‌های متناقض، استفاده از تکنیک‌های مناسب و نوآورانه، پرداختن به شدت و پیچیدگی بحران، و کنترل خطرات و محدودیت‌های فیزیکی است. روانشناسان با آموزش و تخصص لازم برای ارائه راهبردها و راه حل های مدیریت بحران مجهزترین هستند.