یکی از حوزه‌های کلیدی روانشناسی، تحقیق و درمان کودکانی است که سطح فعالیت و هیجان بالایی از خود نشان می‌دهند و ممکن است در کنترل خود و تمرکز مشکل داشته باشند. این حوزه از روانشناسی به عنوان روانشناسی کودکان بیش فعال شناخته می شود. درمان کودکان بیش فعال بسیار مهم است زیرا ممکن است تأثیر زیادی بر روابط اجتماعی، عملکرد تحصیلی و کیفیت کلی زندگی آنها داشته باشد.
روانشناسان از روش های بسیاری برای مدیریت کودکان بیش فعال استفاده می کنند. مشاوره و آموزش والدین یکی از حیاتی ترین راهبردهاست. برای درک بهتر و کنترل رفتار فرزندان، والدین باید آموزش ببینند. اگر والدین در تکنیک های فرزندپروری مثبت و مدیریت رفتار آگاه باشند، ممکن است به طور مؤثرتری با فرزندان خود درگیر شوند و رفتار آنها را کنترل کنند.
کودکان بیش فعال نیز می توانند با تکنیک های رفتار درمانی درمان شوند.
از جمله این استراتژی ها کاهش مجازات های بیهوده، مدیریت رفتار مثبت و تقویت مثبت است. کودکان از این طریق اجتماعی، ارتباطی، مدیریتی و خودکنترلی را به دست می آورند.
روانپزشکان نیز گهگاه از درمان دارویی استفاده می کنند. داروهای مضعف سیستم عصبی مرکزی، مانند محرک ها، ممکن است بتوانند بیش فعالی کودک را کاهش دهند. البته پزشک باید این داروها را تجویز کند و بیمار باید تمام توصیه ها را رعایت کند.
برنامه های مبتنی بر آموزش راه دیگری برای کنترل کودکان بیش فعال است. با شرکت در این فعالیت های آموزشی، کودکان مبتلا به ADHD می توانند توانایی های اجتماعی، تحصیلی و مدیریت زمان خود را بهبود بخشند.
پزشکان، روانشناس کودک و والدین باید برای درمان کودکان بیش فعال همکاری کنند. برای کمک به کاهش بیش فعالی نوجوانان، ممکن است ترکیبی از تکنیک های رفتار درمانی، درمان دارویی در صورت لزوم، مشاوره و آموزش والدین و فعالیت های آموزشی استفاده شود. مراقبت همچنین باید به روز و سفارشی شود تا نیازها و ویژگی های فردی هر بچه را برآورده کند. در نهایت، با صبر و اراده در درمان، می توان رشد و تکامل جوانان مبتلا به بیش فعالی را بهبود بخشید و از آن بهره مند شد.
از رویکردهایی استفاده می کنند از جمله: ارزیابی و تشخیص، راهنمایی و آموزش والدین، روش های رفتار درمانی، مداخلات در آموزش و درمان دارویی.
افزایش انرژی و تحرک، عدم تمرکز، رفتارهای پرخاشگرانه، تنظیم عاطفی ضعیف و رفتار هیجان انگیز.
با دارو، اقدامات اورژانسی، تنظیم برنامه روزانه و محدود کردن محیط.
آموزش تکنیک مدیریت رفتار، بکارگیری ساختار و تنظیم محیط، تشویق با پاداش، اعمال تحریم مناسب، آموزش مهارت های ارتباطی، استراحت و مدیریت خواب، همکاری با مدرسه و معلمان و همکاری و حمایت خانواده.
کودکان بیش فعال چگونه توسط روانشناسان درمان می شوند
روانشناسان برای درمان کودکان بیش فعال از روش های مختلفی استفاده می کنند. من چند تکنیک رایج برای درمان کودکان بیش فعال را در زیر آورده ام:
1. ارزیابی و تشخیص: روانشناس با استفاده از ابزارهایی برای سنجش میزان بیش فعالی و سرزندگی کودک و با مصاحبه با کودک و والدین شروع می کند. در این مرحله، اقدامات، شخصیت و اثرات محیطی کودک ارزیابی می شود.
2. آموزش و راهنمایی والدین: بر اساس یافته های ارزیابی، به والدین آموزش داده می شود که چگونه رفتار فرزندان خود را بهتر تنظیم کنند. این شامل انتقال دانش به دانش آموزان در مورد تنبیه سازنده، ارتباط خوب و رویکردهای والدین سالم است.
هدف از این مشاوره ها کمک به والدین در ایجاد ارتباط قابل اعتماد با فرزندان بیش فعال و مدیریت بهتر رفتار آنها است.
3. تکنیک های رفتاری درمانی: از این تکنیک ها می توان برای درمان کودکان بیش فعال استفاده کرد. این مستلزم حذف مجازات های بیهوده و تشویق مدیریت رفتار مناسب است. کودکان از این طریق مهارت های اجتماعی، ارتباطی و خودکنترلی خود را بهبود می بخشند.
4. مداخلات آموزشی: جوانان مبتلا به ADHD که در برنامه های آموزشی شرکت می کنند، می توانند مهارت های مدیریت زمان، اجتماعی و تحصیلی بهتری را توسعه دهند. این کلاس ها می توانند مدیریت زمان، برنامه ریزی، و توسعه تمرکز و مهارت های مطالعه را مورد بررسی قرار دهند.
5. دارودرمانی: دارودرمانی گهگاه توسط روان درمانگران و دیگر متخصصان پزشکی استفاده می شود. محرک ها و سایر داروهایی که سیستم عصبی مرکزی را تضعیف می کنند ممکن است بتوانند بیش فعالی کودک را کاهش دهند. پزشک باید نسخه این داروها را بنویسد.
خصوصیات و روانشناسی کودکان بیش فعال
کودکان بیش فعال اغلب دارای ویژگی های زیر هستند:
1. افزایش نشاط و حرکت: کودکان مبتلا به بیش فعالی اغلب حرکات بیش از حد و مداوم از خود نشان می دهند. آنها می توانند فعالیت بدنی بیشتری نسبت به همسالان خود داشته باشند.
2. ناتوانی در تمرکز: کودکانی که بیش فعال هستند اغلب برای مدت طولانی تمرکز و توجه برایشان مشکل است. آنها می توانند برای تکمیل یک تکلیف با مشکل مواجه شوند و از یک فعالیت به فعالیت دیگر بپرند.
3. کودکان بیش فعال ممکن است الگوهای شناختی خشن و بیش از حد تحلیلی از خود نشان دهند. آنها ممکن است در حفظ کنترل شناختی مشکل داشته باشند و سریع بین مفاهیم یا ایده ها جابجا شوند.
4. تنظیم ضعیف عاطفی: کودکان بیش فعال ممکن است مدیریت و تنظیم هیجانات خود را چالش برانگیز بدانند. آنها به راحتی آشفته می شوند و پذیرش واقعیت و محدودیت ها برایشان مشکل است.
5. رفتار پرشور: کودکان بیش فعال به سمت محیط های محرک و شرایط جذاب کشیده می شوند. آنها می‌توانند مایل باشند که محدودیت‌ها را کنار بگذارند و چیزهای جدید هیجان‌انگیزی ایجاد کنند.
6. هنگام معاشرت و ایجاد دوستی های جدید، بچه های بیش فعال ممکن است با مهارت های اجتماعی و ارتباطی دست و پنجه نرم کنند. آنها می توانند برای درک و ارزیابی نیازها و احساسات دیگران تلاش کنند.
درک این نکته ضروری است که هر کودک بیش فعالی هر یک از این ویژگی ها را نشان نمی دهد و ممکن است برخی از ویژگی ها در کودکان بیش فعال متفاوت باشد. علاوه بر این، کودکانی که بیش فعالی نشان می دهند باید توسط یک متخصص سلامت روان با استفاده از یک نظرسنجی بر اساس معیارهای تشخیصی تشخیص داده شوند. برای ارزیابی دقیق تر، توصیه می شود اگر فکر می کنید کودک شما بیش فعال است، با یک پزشک یا روانشناس کودک مجرب صحبت کنید.
سریع ترین درمان بیش فعالی
درمان بیش فعالی باید مداوم باشد. درمان سریع و کارآمدی برای ADHD وجود ندارد. با این وجود، در شرایط اضطراری یا زمانی که علائم بیش فعالی باید فوراً کنترل شوند، تاکتیک های زیر ممکن است به کار گرفته شوند:
- دارو: قدرت و بیش فعالی کودکان را می توان با تجویز محرک ها که داروهای مهارکننده سیستم عصبی مرکزی هستند، به سرعت کاهش داد. اما برای تجویز و مصرف صحیح این داروها باید با روانپزشک صحبت کنید.
- اقدامات اضطراری: در کوتاه مدت، چند اقدام اورژانسی می تواند به کاهش علائم بیش فعالی کمک کند. برای مثال، با استفاده از تکنیک‌های تنفس عمیق، درگیر شدن در سرگرمی‌های آرامش‌بخش، ورزش، و توسعه توانایی‌های تمرکز، می‌توان نوجوانان را آرام کرد و بیقراری آنها را کاهش داد.
- ایجاد یک برنامه منظم به نوجوان شما کمک می کند کمتر احساس اضطراب و بیش فعالی کند. یک جدول زمانی به او بدهید که بتواند آن را دنبال کند. کاهش بیش فعالی با ایجاد زمان استراحت منظم، مطالعه، ورزش و انجام تمرینات بدنی آسان است. همچنین ممکن است با خوردن یک رژیم غذایی خوب و متعادل، بیش فعالی را کاهش دهید.
- محدود کردن محیط اطراف: آرام کردن محیط کودک می تواند به کاهش سطح استرس و آلرژن ها در هوای اطراف کمک کند. با کاهش میزان تحریک بینایی و شنیداری در محیط اطراف می توان کودک را آرام کرد و بیش فعالی او را کاهش داد. کاهش زمان صرف شده برای رایانه، تلویزیون و بازی های ویدیویی نیز یک حرکت هوشمندانه است.
در هر صورت، همکاری والدین، ارزیابی روانشناسی و نظارت مستمر توسط یک تیم درمانی آموزش دیده برای مدیریت جامع و مداوم بیش فعالی ضروری است.
8 استراتژی رفتار درمانی کودکان بیش فعال
کودکان مبتلا به ADHD اغلب با استفاده از یک رویکرد چندوجهی که شامل درمان رفتاری، آموزشی و محیطی است، درمان می شوند. در زیر مروری بر هشت راهبرد رفتار درمانی مورد استفاده در روانشناسی و درمان کودکان بیش فعال است:
1. آموزش مهارت های مدیریت رفتار به کودکان شامل آموزش حل مسئله، صبر، تمرکز و کنترل خشم است. این مهارت ها اقدامات مثبت کودکان را تشویق می کند و اقدامات بد آنها را کاهش می دهد.
2. روال ها و ساختارها را ایجاد کنید: ارائه برنامه ها و ساختار به کودکان ممکن است به آنها کمک کند تا رفتار و تمرکز خود را بهتر تنظیم کنند. این شامل برنامه ریزی زمان استراحت برای استراحت، کار و سایر امور است.
3. تأکید بر تشویق و پاداش: بچه‌ها در فعالیت‌های مثبت بیشتر شرکت می‌کنند و رفتارهای بد کمتری از خود نشان می‌دهند که تقویت مثبت و پاداش برای کارهای خوب خود دریافت کنند. استفاده از سیستم های تشویقی و پاداش می تواند در این بازار سودمند باشد.
4. یکی از مولفه های اعمال درمان های منفی گرایی، اعمال مجازات های عادلانه و مناسب برای رفتار بد است. به‌عنوان مثال، اعمال مجازات‌های مناسب، مانند حذف شرایط سودمند یا محرومیت موقت از موارد مطلوب، ممکن است مؤثر باشد.
5. آموزش مهارت های ارتباطی به بچه ها، هم توانایی های ارتباط بین فردی و هم ظرفیت آنها را برای تشخیص و پذیرش احساسات دیگران و خودشان افزایش می دهد.
6. مدیریت استراحت و خواب: دادن زمان کمتر به کودکان برای استراحت و خواب ممکن است آنها را بیش فعال تر کند. بنابراین، حفظ یک الگوی خواب منظم و استراحت کافی امکان پذیر است.
7. همکاری با مربیان: وقتی صحبت از آوردن راه حل های مناسب به کلاس درس و افزایش عملکرد تحصیلی دانش آموزان می شود، همکاری و تماس مداوم با مربیان و مربیان کودکان بیش فعال می تواند مفید باشد.
8. هنگام تربیت کودک بیش فعال، همکاری و حمایت خانواده بسیار مهم است. دادن مهارت‌ها و اطلاعات مورد نیاز والدین برای مدیریت رفتار کودکان بیش‌فعال، تقویت ارتباط و حمایت روانشناختی از کودک و فراهم کردن محیط خانه سالم و پرورشی برای کودک، همگی می‌تواند به بهبود رفتار کودکان بیش‌فعال کمک کند.
توصیه می شود برای مشاوره عمیق تر و درمان سفارشی، مانند روانشناسان و پزشکان، با متخصصان مربوطه صحبت کنید. آنها می توانند مؤثرترین استراتژی را برای ارائه کمک بر اساس نیازها و شرایط خاص کودک انتخاب کنند.
کلام پایانی
بسته به ضرورت و شدت علائم، جوانان بیش فعال اغلب با رویکردهای مختلفی درمان می شوند. در زیر تعدادی از تکنیک‌های مورد علاقه برای رفتار با کودکان بیش فعال ذکر شده است:
1. مشاوره روانشناختی: با مراقبت روانشناختی، بیش فعالی کودک و همچنین نقاط قوت و ضعف او ممکن است توسط خانواده و کودک بهتر درک شود. این استراتژی به بچه ها می آموزد که چگونه تمرکز کنند و فعالیت خود را تنظیم کنند، که به خانواده ها کمک می کند تا برای مهار رفتارهای بیش فعال در خانه و در جمع اقدام کنند.
2. درمان دارویی: دارو درمانی می تواند راه موثری برای رفع بیش فعالی کودکان باشد. درمان‌های استاندارد شامل مسدودکننده‌های آدرنرژیک است که شامل محرک‌هایی مانند متیل فنیدات و غیر محرک‌هایی مانند اتوموکستین است. تصمیمات دارویی باید با یک متخصص سلامت روان یا پزشکی مشورت شود.
3. تغییرات در محیط اطراف و رفتار کودک: اصلاح محیط و رفتار کودک می تواند به کاهش بیش فعالی کمک کند. برای این کار، باید ساختار و نظم روزمره کودک را فراهم کرد، سیستم های پاداش و تشویق را در جای خود قرار داد، دستورالعمل های روشنی برای استفاده از رسانه ها و تلفن های همراه تعیین کرد و فضایی آرام و عاری از عوامل تحریک کننده بیش از حد ایجاد کرد.
4. کنترل تغذیه: مطالعات نشان داده اند که یک رژیم غذایی متعادل ممکن است علائم ADHD را در کودکان کاهش دهد. مصرف کالاهای بدون رنگ و طعم های مصنوعی، محصولات آرد سفید و قندهای فرآوری شده را کاهش دهید و مصرف غذاهای سرشار از مواد مغذی مانند میوه ها، سبزیجات، غذاهای دریایی و غلات کامل را افزایش دهید.
درک این نکته ضروری است که همه جوانان مبتلا به بیش فعالی نیاز به ارزیابی و درمان متخصص دارند. برای تشخیص دقیق و درمان بهتر است با یک روانشناس کودک یا پزشک متخصص در روانپزشکی کودک مشورت کنید. آنها می توانند بر اساس یک معاینه جامع شرایط و شرایط خاص فرزند شما را هدایت کنند.
بدون دیدگاه