بازی درمانی

بازی درمانی نوعی روان درمانی است که برای ارزیابی ، درمان و یا پیشگیری از مشکلات روانی کودکان مورد استفاده قرار می گیرد. بازی درمانی عمدتا نوعی مشاوره برای کودکان محسوب می شود اما در برخی موارد می توان در مشاوره بزرگسالان نیز از روشهای آن استفاده کرد.
بازی معمولا بهترین راه ابراز احساسات و نمایش ویژگی های شخصیتی کودکان است. از آنجا که کودک مهارت های کافی در بیان پیچیدگی های روانی و عاطفی را ندارد بازی کردن بهترین روش برای پرداختن به موضوعات آنها است. بازی درمانی در عمل راهی است تا کودک بتواند با بازسازی صحنه ها در قالب بازی ، چالش ها و مشکلات را بیان کند و در قالب نقش هایی که در ساختار بازی خلق می کند احساساتش را مطرح کند.
برای مثال کودکی که یکی از اعضای خانواده یا دوستانش را از دست داده است می تواند در قالب بازی اضطراب خود را نشان دهد و یا زمانی که شاهد خشونت و پرخاشگری باشد، این رفتار را در مقابل اسباب بازی ها به وضوح به نمایش می گذارد.
درمانگران می توانتد با نقش های جانبی در نقاط مختلف بازی مداخله کنند و راه حل مسائل و چالش ها را به کودکان بیاموزند و به همین نحو طی روند بازی درمانی به میزان بهره هوشی کودک ، مشکلات شخصیتی و رفتاری او و اختلالات احتمالی پی ببرند.
به طور کل بازی درمانی برای کودک شرایطی را فراهم می آورد که با تعامل با جامعه دیگر از جمله کودکان و یا بزرگسالان خود اختلالات روانی و چالش های عاطفی و روحی خود را اصلاح کند و به مرور طی بازی و تعامل، مهارت های کافی برای زندگی را به دست آورد. به این ترتیب بازی درمانی در حوزه های وسیعی از ابعاد درمانی و تشخیصی می تواند اثربخش بوده و در مواردی نیز جنبه های پیشگیرانه داشته باشد.