شخصیت و ذهنیت یک فرد می تواند به شدت تحت تأثیر اسکیزوفرنی، یک بیماری روانی جدی قرار گیرد. در اینجا جزئیاتی در مورد اسکیزوفرنی وجود دارد:
علت دقیق اسکیزوفرنی هنوز نامشخص است. با این حال، تحقیقات نشان می‌دهد که ترکیبی از تغییرات ژنتیکی، محیطی و شیمی مغز ممکن است بر چگونگی ایجاد این بیماری تأثیر بگذارد. عوامل خارجی که می توانند بر اسکیزوفرنی تأثیر بگذارند عبارتند از مصرف مواد مخدر، رویدادهای بد زندگی و استرس شدید.
علائم و نشانه های اسکیزوفرنی ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد و می تواند به طور ناگهانی یا تدریجی ظاهر شود. در اینجا چند علامت معمولی اسکیزوفرنی آورده شده است:
توهمات تصورات هذیانی هستند، مانند شنیدن صداها یا دیدن اشیایی که واقعاً وجود ندارند.
توهمات اعتقادات نادرستی هستند که خلاف واقعیت هستند.
تغییر در الگوهای فکری، مشکل در تمرکز و یادآوری موارد خاص، تفکر نامنظم و ناتوانی در بیان منسجم ایده‌ها، همگی نشانه‌های اختلال فکری هستند.
اختلالات رفتاری را می توان با رفتارهای عجیب و غریب، نافرمانی از هنجارهای اجتماعی، اعمال مکرر و نامنظم و تغییرات قابل توجه در انرژی و حرکت شناسایی کرد.
بیماری های عاطفی شامل غم و اندوه، اضطراب، احساسات خصمانه و عصبانیت و بی علاقگی به کارهای روزمره است.
برای مقابله با اسکیزوفرنی:
درمان دارویی و درمان های حمایتی روانشناختی اغلب در درمان اسکیزوفرنی استفاده می شود. داروهای ضد روان پریشی اغلب برای درمان علائم شدید اسکیزوفرنی استفاده می شود. داروها اغلب برای درمان مسائل رفتاری از جمله هذیان و توهم استفاده می شوند.
درمان‌های حمایتی روانشناختی مانند مداخله خانواده و درمان شناختی-رفتاری (CBT) نیز می‌تواند برای فرد مبتلا به اسکیزوفرنی مفید باشد. این درمان ها می تواند به اعضای خانواده آسیب دیده کمک کند و توانایی های خودکنترلی و ارتباطی را بهبود بخشد.
مراقبت و حمایت نیز برای افرادی که از اسکیزوفرنی رنج می برند بسیار مهم است. مجروح و خانواده اش می توانند با ایجاد یک شبکه حمایت اجتماعی، شرکت در گروه های حمایتی و استفاده از منابع و خدمات مختلف از جمله امکانات روانی و سازمان های حمایتی از کمک برخوردار شوند.
یک تیم آموزش دیده از متخصصان پزشکی شامل روانپزشکان، روانشناسان و سایر متخصصان در صورت نیاز، باید بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی را درمان کنند. هر بیمار خواسته ها و شرایط متفاوتی دارد، بنابراین برنامه درمانی باید متناسب با آنها تنظیم شود. این امر مستلزم نظارت و پیگیری مداوم وضعیت است.
درمان به شیوه CBT، خانواده درمانی، توسعه مهارت های اجتماعی، گروه های حمایتی و مدیریت استرس.
علائم اسکیزوفرنی: توهمات، هذیان، افکار سازماندهی نشده، اظهارات یا رفتار نامناسب، کاهش احساسات و کاهش مهارت های تحصیلی.
افراد مبتلا به اسکیزوفرنی تمایل به کناره گیری، انحصار طلبی و مبارزه اجتماعی دارند و همچنین حدود یک درصد از جمعیت را درگیر می کند.
اختلال دوقطبی زمانی که افراد در دوره شیدایی هستند متکبرانه و با بی احترامی رفتار می کنند. همچنین حدود 2 تا 3 درصد جمعیت را درگیر می کند.
توهم، فرآیندهای ذهنی ناهموار و نامنظم، کاهش احساسات و رفتارهای غیر عادی.
چه نوع درمان‌های پشتیبانی روانشناختی برای افراد مبتلا به اسکیزوفرنی وجود دارد؟
درمان حمایت روانشناختی به اشکال مختلفی ارائه می شود که می تواند به افراد مبتلا به اسکیزوفرنی کمک کند تا نسبت به خود و علائم خود احساس بهتری داشته باشند. برخی از درمان های روانپزشکی برای اسکیزوفرنی در زیر ذکر شده است:
روان درمانی با رفتار درمانی شناختی (CBT) به افراد مبتلا به اسکیزوفرنی کمک می کند تا الگوهای فکری و رفتاری ناسازگار خود را اصلاح کنند. نظریه های روانشناسی شناختی-رفتاری به عنوان پایه و اساس آن عمل می کنند. CBT ممکن است شامل آموزش مهارت های مدیریت خود نظارتی، پرداختن به ارزیابی فاجعه آمیز و واقعیت، توسعه خودآگاهی و تغییر الگوهای تفکر مضر باشد.
2. خانواده هایی که می خواهند نیازها و تجربیات یک فرد مبتلا به اسکیزوفرنی را بهتر درک کنند، ممکن است با یادگیری نحوه برقراری ارتباط با یکدیگر از خانواده درمانی بهره مند شوند. گردهمایی های خانوادگی، آموزش در مورد این بیماری و نحوه مراقبت از آن، مشاوره خانواده و پیشنهاداتی برای مدیریت استرس همگی بخشی از این نوع مراقبت هستند.
3. افراد مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است برای تعامل اجتماعی و ایجاد ارتباط مشکل داشته باشند. در نتیجه، توسعه مهارت های اجتماعی بسیار مهم است. از طریق آموزش مهارت های اجتماعی، آنها می توانند مهارت های لازم برای مدیریت مشارکتی، حل اختلاف، ارتباط غیرکلامی و بحث را کسب کنند.
4. افراد مبتلا به اسکیزوفرنی می توانند مهارت های مقابله ای را بیاموزند، تجربیات خود را به اشتراک بگذارند و از طریق گروه های حمایتی حمایت اجتماعی دریافت کنند. این گردهمایی ها ممکن است توسط روانشناسان یا سازمان های حمایتی ترتیب داده شود.
5. مدیریت استرس: مبتلایان به اسکیزوفرنی ممکن است اثرات منفی شدید ناشی از استرس را تجربه کنند. با استفاده از درمان‌های مدیریت استرس مانند ماساژ، تمرین‌های تنفسی عملکردی، روش‌های تمدد اعصاب و راهبردهای مقابله با استرس، ممکن است بر این موانع غلبه کرده و کیفیت زندگی خود را افزایش دهند.
درک این نکته ضروری است که علاوه بر دارو و سایر انواع درمان، یک تیم درمانی حرفه ای باید درمان های حمایتی روانی اجتماعی را برای اسکیزوفرنی ارائه دهد. علاوه بر این، خواسته ها و شرایط خاص هر فرد باید در هنگام انتخاب روش مناسب در نظر گرفته شود. بنابراین، همکاری و مشاوره از یک تیم درمانی آموزش دیده می تواند بسیار سودمند باشد.
از کجا بفهمیم اسکیزوفرنی داریم
تیمی از متخصصان سلامت روان اسکیزوفرنی را تشخیص می دهند. اگر شما یا یکی از اعضای خانواده علائم اسکیزوفرنی را نشان می دهید، مهم است که به روانپزشک یا روانشناس مراجعه کنید. این متخصصان بر اساس سابقه سلامت روان، مصاحبه بالینی و معاینات مربوطه قادر به تشخیص هستند.
هنگام تشخیص اسکیزوفرنی، متخصصان پزشکی اغلب به معیارهای فهرست شده در DSM-5 (راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی) یا ICD-11 (طبقه بندی بین المللی بیماری ها) اشاره می کنند. این پیشنهادات فهرستی از علائم و معیارهای تشخیص اسکیزوفرنی را ارائه می دهند.
علائم معمول اسکیزوفرنی شامل موارد زیر است:
توهمات (شنیدن یا دیدن چیزهایی که واقعی نیستند)
هذیان ها تصورات اشتباه یا مضحکی هستند.
افکار بی نظم و متناقض
سخنان یا اعمال نامعقول یا نامناسب
کاهش انگیزه ها و تمایلات همراه با احساسات
کاهش توانایی های حرفه ای یا تحصیلی
از آنجایی که معاینه دقیق برای تشخیص اسکیزوفرنی ضروری است، مشورت با یک تیم درمانی آموزش دیده مثل روانشناس کودک و نوجوان و بزرگسال بسیار مهم است. سپس آنها می توانند به شما در دریافت تشخیص و درمان مناسب کمک کنند.
چه تفاوتی بین اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی وجود دارد؟
اختلال دوقطبی (نوع 1 و 2) و اسکیزوفرنی دو بیماری روانی جداگانه هستند که با یکدیگر متفاوت هستند. در زیر برخی از تمایزات بین اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی آورده شده است:
علائم و نشانه های اولیه:
برخی از علائم اصلی اسکیزوفرنی عبارتند از هذیان (باور کردن چیزهای نادرست و غیرمنطقی)، توهم (شنیدن یا دیدن چیزهایی که وجود ندارند)، تفکر گیج و بی نظم، و افول عاطفی. بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است توانایی کمتری در مدرسه و کار داشته باشند.
اختلال دوقطبی با دو علامت اصلی مشخص می شود: افسردگی اساسی (مانیا) و افسردگی. افرادی که دوره های شیدایی را تجربه می کنند ممکن است بیش از حد احساسی فکر کنند، انرژی بیش از حد داشته باشند، به خواب کمتری نیاز داشته باشند، بیش از حد صحبت کنند، و پرخاشگرانه یا خطرناک رفتار کنند.
یک دوره افسردگی می تواند شامل افکار خودکشی، انرژی کم، احساس بی ارزشی، بدبینی عمیق و کاهش رضایت در کار باشد.
علائمی که ممکن است وجود داشته باشد عبارتند از:
اسکیزوفرنی: افرادی که از این بیماری رنج می برند ممکن است رفتارهای اجتماعی پرخاشگرانه، گوشه گیر و انحصاری از خود نشان دهند.
در طول دوره های شیدایی، افراد مبتلا به بیماری دوقطبی ممکن است مغرور و تحقیرکننده به نظر برسند، احساس افسردگی کنند و احساس تنهایی کنند.
وقوع:
اسکیزوفرنی: یک درصد از مردم از این بیماری غیر معمول رنج می برند.
اختلال دوقطبی: این بیماری روانی شایع‌تر دو تا سه درصد از جمعیت را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
بسیار مهم است که به خاطر داشته باشید که هر دو بیماری باید توسط تیمی از روانپزشکان یا روانشناسان تشخیص و درمان شوند و برای تأیید تشخیص قطعی به بیش از یک متخصص سلامت روان نیاز است. اگر می خواهید تشخیص و ارزیابی دقیقی داشته باشید، مراجعه به روانپزشک یا روانشناس بهترین گزینه است.
مهمترین علامت اسکیزوفرنی
علائم اصلی اسکیزوفرنی به شرح زیر است:
شنیدن صداها و دیدن مناظر یا‌اشیایی که واقعی نیستند نمونه‌هایی از توهم هستند. شنیدن صدا‌های دور، صدای دیگران در حال صحبت کردن، و دیدن چیز‌ها یا‌اشیایی که دیگران نمی‌توانند ببینند، همگی نمونه‌هایی از توهم هستند.
- توهم اعتقاد به‌ایده‌های نادرست یا غیرمنطقی است که آشکارا با واقعیت در تضاد هستند. فردی که از اسکیزوفرنی رنج می‌برد ممکن است فکر کند که در کانون توجه است، تحت نظر است یا به موجودات بیگانه یا دیگر موجودات ماوراء طبیعی وابسته است.
- فرآیندهای ذهنی ناهموار و نامنظم: بیماران اسکیزوفرنی ممکن است برای ارتباط منطقی‌ایده‌های خود تلاش کنند. آنها ممکن است به شیوه‌ای بی‌نظم، غیرمنطقی، ناهموار و چالش برانگیز فکر کنند.
- کاهش احساسات: بیماران اسکیزوفرنی ممکن است از کاهش احساسات و عواطف رنج ببرند. این ممکن است شامل کاهش ظرفیت برای لذت بردن، عدم علاقه به کارهای روزمره و کاهش ظرفیت برای ابراز احساسات خوب و منفی باشد.
- رفتارهای غیرعادی: افراد مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است رفتاری عجیب و غریب داشته باشند. آنها ممکن است رفتارهای نامنظم یا متناوب و همچنین حرکات و اقدامات نامنظم از خود نشان دهند.
تشخیص قطعی اسکیزوفرنی باید توسط تیمی متشکل از متخصصان در زمینه سلامت روان مشخص شود زیرا این یک وضعیت پیچیده است. علاوه بر این، فقط برخی از این علائم ممکن است در هر فرد مبتلا به اسکیزوفرنی ظاهر شود و خود علائم ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. اگر شما یا یکی از اعضای خانواده‌تان علائمی مشابه علائم اسکیزوفرنی دارید، بهتر است برای ارزیابی دقیق‌تر با یک روانپزشک یا روانشناس صحبت کنید و در مورد مناسب‌ترین اقدام تصمیم بگیرید.
کلام پایانی
یک اختلال روانی جدی و مزمن که زندگی بیمار و اطرافیانش را عمیقاً تحت تأثیر قرار می دهد، اسکیزوفرنی است. در زیر به طور خلاصه علل، علائم و درمان های اسکیزوفرنی را مرور می کنم:
علت دقیق اسکیزوفرنی ناقص شناخته شده است. با این حال، این مطالعه نشان داد که به نظر می رسد هر دو عامل ژنتیکی و محیطی تأثیر عمده ای بر چگونگی ایجاد این بیماری دارند. متغیرهای ژنتیکی، مانند سابقه خانوادگی اسکیزوفرنی، ممکن است بر خطر ابتلای فرد به این اختلال تأثیر بگذارد. عوامل محیطی ممکن است شامل مواردی مانند مصرف مواد مخدر، استرس و فشار اجتماعی نیز باشد.
علائم اسکیزوفرنی: علائم مثبت و منفی دو دسته اصلی از علائم مرتبط با اسکیزوفرنی هستند.
ادراکات نادرست مانند شنیدن صداها یا دیدن چیزهایی که وجود ندارند، هذیان، باورها و عقاید نادرست و ناپایدار، گفتار و رفتار نامنظم مانند صحبت کردن نامنسجم یا غیرمنطقی و وضوح ذهن از دیگر نام های توهم هستند.
اثرات منفی شامل، اما نه محدود به، کاهش خلق و خوی (حس لذت)، مهارت های ارتباطی ضعیف، انزوای اجتماعی، و کاهش توانایی استراتژیک (مانند برنامه ریزی و حل مسئله) است.
درمان شناختی رفتاری و دارودرمانی درمان های رایج برای اسکیزوفرنی هستند. هدف درمان اسکیزوفرنی کنترل بیماری، کاهش علائم و افزایش کیفیت زندگی است. مشابه داروهای ضد روان پریشی، داروهای ضد اسپاسم نیز توسط روانپزشکان تجویز می شوند و جزء درمان دارویی هستند.
این داروها همچنین اختلالات مزمن خلقی، توهمات و هذیان را کاهش می دهند. درمان‌های روانشناختی مانند درمان شناختی-رفتاری (CBT) و روش‌های مشاوره نیز می‌توانند مفید باشند. این نوع مراقبت ظرفیت فرد را برای تنظیم علائم و تغییرات ذهنی و همچنین ظرفیت مقابله با استرس و برقراری ارتباط با دیگران را افزایش می دهد.
برای شخص و خانواده اش، کمک های اجتماعی و آموزش نیز بسیار مهم است. فرد و خانواده‌اش می‌توانند دانش مورد نیاز خود را از گروه‌های حمایتی و سازمان‌های مرتبط دریافت کنند تا به آنها کمک کند تا با مشکلات ناشی از اسکیزوفرنی کنار بیایند.
از آنجایی که هر فرد مبتلا به اسکیزوفرنی منحصر به فرد است و نیازها و تجربیات مختلفی دارد، تیمی از متخصصان، از جمله روانشناسان و روانپزشکان، باید برنامه درمانی را متناسب با نیازهای هر بیمار تنظیم کنند.
 چیست (علت، علائم و درمان)){kind=link}
بدون دیدگاه