اختلال دوقطبی چیست؟ (علائم، انواع، تشخیص و درمان)

اختلال دوقطبی یک وضعیت سلامت روان است که با نوسانات ناگهانی در خلق و خو، سطح انرژی و فعالیت و الگوهای خواب و بیداری مشخص می شود. دو شرایط اولیه مرتبط با این بیماری عبارتند از:

فرد مبتلا به اختلال دوقطبی ممکن است در مرحله افسردگی بیماری افسردگی شدید، ناامیدی، افکار منفی، کاهش انرژی و اشتیاق، کاهش توجه و تمرکز، خستگی مفرط، مشکل در خوابیدن و عدم علاقه به فعالیت های روزانه را تجربه کند. .
مشاهدات یک متخصص سلامت روان، سابقه بالینی بیمار و علائم بیمار برای تشخیص اختلال دوقطبی استفاده می شود. کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-5) معیارهای تشخیص دقیق را ارائه می دهد.
چندین روش برای درمان اختلال دوقطبی استفاده می شود که برخی از آنها عبارتند از:
دارو: برای کنترل علائم و توقف نوسانات خلقی بالقوه مضر، تثبیت کننده های خلق و خو (مانند والپروات و لاموتریژین) و لیتیوم تجویز می شود.
روان درمانی: فرد می تواند درک و تنظیم احساسات خود را بهبود بخشد، الگوهای رفتاری ناسازگار را تغییر دهد و مکانیسم های مقابله ای مفیدی را با حمایت از مشاوره روانشناختی و روان درمانی ایجاد کند.
حمایت اجتماعی می تواند تنهایی را کاهش دهد و به بهبود مشکل کمک کند. پیوستن به گروه های حمایتی و درک و حمایت دوستان نزدیک و خانواده می تواند مفید باشد.
درمان بیماری دوقطبی باید توسط یک تیم واجد شرایط که از نزدیک با پزشک همکاری می‌کنند، انجام شود. درمان اختلال دوقطبی نیز نیازمند یک تیم بسیار مجرب است که تحت نظارت پزشکی کار کنند. همکاری نزدیک با پزشک، توجه دقیق به دستورالعمل های درمانی، مصرف منظم دارو و حضور در جلسات مشاوره، همگی می توانند به بهبود و کنترل علائم کمک کنند.

در مورد علائم و نشانه های اختلال دوقطبی بیشتر بدانید، از فرد و خانواده اش در این زمینه سوال کنید، بیمار را تشویق کنید که نسخه های پزشک را مصرف کند، حمایت اجتماعی و مشاوره روانشناختی.

نوسانات خلقی شدید، باورها و افکار غیرمنطقی، کاهش نیاز به خواب، اشتیاق فوق العاده و غیر قابل توجیه و افکار خودکشی.

استرس، تاثیرات محیطی، داروها، عوارض جانبی دارو، رعایت نکردن توصیه های درمانی و سو مصرف مواد مخدر و الکل.

آموزش تکنیک های مدیریت استرس، مدیریت سازمان زندگی، درمان با روش درمانی شناختی-رفتاری و آموزش مهارت های زندگی.

چگونه می‌توانم به فرد مبتلا به اختلال دوقطبی کمک کنم؟

شما ممکن است اقدام کنید و به کسی که دوستش دارید و مبتلا به بیماری دوقطبی است کمک کنید تا بتواند سلامت کامل خود را بازیابد. راهبردهای بسیاری برای کمک به فرد مبتلا به بیماری دوقطبی در بخش های زیر پوشش داده شده است:

درباره علائم و شاخص های اختلال دوقطبی بیشتر بدانید. این به شما امکان می دهد تا مسائل فرد را درک کنید و نحوه کمک موثرتر به آنها را انتخاب کنید.
هنگام ارائه کمک آموزشی، دریابید که فرد مبتلا به بیماری دوقطبی و خانواده او به چه چیزی نیاز دارند و چگونه می توانید از آنها حمایت کنید. به او بگویید که می خواهید از او حمایت کنید و برای او اینجا هستید.
از بیمار دوقطبی بخواهید که به پزشک خود مراجعه کند و با آن تعامل داشته باشد و همچنین داروهای خود را به موقع مصرف کند.
هر گونه تغییر در عوارض جانبی یا علائم خود را به پزشک خود اطلاع دهید.
به فرد در یادگیری راهبردهای کاهش استرس، مانند تمرینات تنفس عمیق، فعالیت بدنی و روش‌های تمدد اعصاب کمک کنید. یک فرد دوقطبی نیاز به تسکین استرس و آرامش دارد.

اختلال دوقطبی چیست؟ (علائم، انواع، تشخیص و درمان)

  • حمایت اجتماعی: تقویت شبکه اجتماعی یک فرد مبتلا به اختلال دوقطبی، که اطرافیان نزدیک او را زیر نظر دارد، ممکن است بسیار مفید باشد. این امر مستلزم آگاهی از شرایط چالش برانگیز او، تقویت ارتباطات و ارائه حمایت عاطفی است.
    به فرد مبتلا به بیماری دوقطبی یادآوری کنید که مراقبت از خود بسیار مهم است و این شامل مصرف منظم دارو، خوردن یک غذای مقوی و خواب کافی است.
    پیشنهاد کرد که با استفاده از عبارت “مشاوره روانشناسی” به دنبال کمک روانپزشکی باشند. با استفاده از مشاوره روانشناسی، فرد مبتلا به بیماری دوقطبی می تواند درک بهتری از علائم خود و همچنین راهبردهای مقابله و تکنیک های مدیریت استرس داشته باشد.
    پیگیری خودکشی: اگر فرد مبتلا به بیماری دوقطبی در معرض خطر فوری خودکشی است، باید با پزشک خود تماس بگیرید یا به نزدیکترین بخش اورژانس مراجعه کنید. این یک مشکل جدی است که در حال حاضر به کمک نیاز دارد.
    بسیار مهم است که به مرزهای خود و مرزهای شخصی خود احترام بگذارید. به یاد داشته باشید که درمان فردی مبتلا به بیماری دوقطبی نمی تواند مسئولیت انحصاری شما باشد. توصیه می شود برای انتخاب راه حل ها و درمان های مناسب برای وضعیت فردی یک فرد مبتلا به بیماری دوقطبی، با پزشکان و روانشناس متخصص مشورت کنید.

ازکجا بفهمم بیماری دوقطبی دارم

اگر فکر می کنید ممکن است تحت تاثیر اختلال دوقطبی قرار گرفته باشید، بسیار مهم است که با یک متخصص سلامت روان صحبت کنید زیرا می تواند طیف گسترده ای از نشانه ها و علائم را داشته باشد. علائم اختلال دوقطبی شامل موارد زیر است:

دوره های نوسانات خلقی شدید به عنوان دوره های افسردگی شناخته می شود. همچنین ممکن است “قسمت های شیدایی” را پشت سر بگذارید که دوره هایی از هیجان شدید و احساسات شدید مانند شادی غیرقابل کنترل است.

  • ایده‌ها و افکار غیرمنطقی: در طول دوره‌های شیدایی، ممکن است با باورها و افکار غیرمنطقی واقعاً عجیب و غریب و ناهنجار مواجه شوید. به عنوان مثال، داشتن مهارت ها و توانایی های خارق العاده و در عین حال ناتوانی در انجام فعالیت های روزانه، یا تفکر وسوسه انگیز و رفتار خطرناک به دلیل چنین ایده هایی.
  • کاهش خواب آلودگی: در طول دوره های شیدایی، ممکن است کمتر احساس خواب آلودگی کنید و بیشتر بیدار و آگاه باشید.

اختلال دوقطبی چیست؟ (علائم، انواع، تشخیص و درمان)

  • هیجان ناگهانی و غیرقابل توضیح: اپیزودهای شیدایی ممکن است به شما این تصور را بدهد که انرژی شما در بالاترین حد خود است و بدون هیچ دلیل واضحی به شدت هیجان زده هستید.
  • نوسانات خلقی سریع: احساسات و نگرش شما ممکن است به طور ناگهانی و غیرمنطقی نوسان کند. این تغییرات ممکن است از شادی به ناامیدی و مالیخولیا یا برعکس تبدیل شود.
  • ایده های خودکشی: دوره های افسردگی ممکن است افکار خودکشی و آسیب رساندن به خود را تشدید کند. اگر فکر می کنید که این افکار و احساسات واقعی و قابل توجه هستند، باید فوراً با پزشک خود صحبت کنید.
    برای تشخیص دقیق و بهترین اقدام، لازم است با یک متخصص سلامت روان، که برای کودکان روانشناس کودک و نوجوان و بزرگسال هم متخصص مخصوص سن خودش صحبت کنید. به منظور ارائه تشخیص دقیق‌تر، او می‌تواند اطلاعاتی را در مورد رویدادها، علائم و الگوهای خاصی که مشاهده می‌کنید از شما استخراج کند. با برخی از اعضای خانواده یا دوستان خود در مورد بیماری خود صحبت کنید تا آنها بیشتر در مورد آن بیاموزند.

عوامل تشدید کننده اختلال دوقطبی

یک بیماری روانی به نام اختلال دوقطبی می تواند به دلیل تعدادی از شرایط بدتر شود. از جمله این مولفه ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
1. استرس: علائم اختلال دوقطبی ممکن است در نتیجه استرس زندگی تشدید شود. رویدادهایی در زندگی مانند از دست دادن یکی از عزیزان، مواجه شدن با مشکلات مالی، مواجهه با مشکلات در ازدواج یا حل مسائل در محل کار ممکن است منجر به استرس شود.
2. عوامل محیطی: عوامل مختلفی مانند تغییرات آب و هوایی، نور شدید، مشکل در به خواب رفتن یا ماندن در خواب، سوء مصرف مواد مخدر و الکل، مصرف قهوه و سایر محرک ها می توانند علائم دوقطبی را تشدید کنند.
3. دارو: علائم اختلال دوقطبی ممکن است تحت تأثیر اثرات منفی برخی داروها قرار گیرد. به عنوان مثال، استفاده از داروهای ضد افسردگی برای بیماری دوقطبی ممکن است علائم را تشدید کند.
4. عوارض جانبی دارو: علائم اختلال دوقطبی ممکن است در نتیجه برخی از عوارض جانبی دارو بدتر شوند. اگر احساس کردید که علائم شما در حین استفاده از داروی خاصی بدتر می شود به پزشک مراجعه کنید.
5. نافرمانی از توصیه های درمانی: نافرمانی از توصیه ها و دستورالعمل های پزشکی می تواند علائم اختلال دوقطبی را تشدید کند. پیروی از رژیم های تجویزی و مداخلات روان درمانی بسیار مهم است.
6. سوء مصرف مواد مخدر و الکل: سوء مصرف مواد مخدر و الکل می تواند علائم اختلال دوقطبی را بدتر کند و بر خلق و خو و فعالیت های روزانه شما تأثیر بگذارد.
توصیه می شود در مورد دلایل احتمالی علائم دوقطبی خود با پزشک خود صحبت کنید. به منظور کاهش تأثیر این عوامل بر علائم دوقطبی شما، او می تواند ایده ها و راهنمایی هایی را به شما ارائه دهد. حفظ یک سبک زندگی سالم، مدیریت استرس، مصرف منظم داروهای تجویزی و شرکت در جلسات مشاوره و روان درمانی می تواند به کاهش شدت علائم دوقطبی کمک کند.

درمان اختلال دوقطبی توسط روانشناس

روانشناسان،  متخصص در درمان بیماری دوقطبی هستند. آنها از بسیاری جهات برای افراد دوقطبی بسیار مفید هستند. اختلال دوقطبی را می توان از نظر روانی با راهکارهای زیر درمان کرد:

افراد دوقطبی می توانند مهارت های عملی مدیریت استرس را از روانشناسان کسب کنند. این شامل روش هایی برای کاهش استرس مانند تمرینات تنفسی، مدیتیشن و آرامش است.
مدیریت سازمان زندگی: افراد دوقطبی ممکن است از کمک های روانی در برنامه ریزی فعالیت های روزمره خود بهره مند شوند. مدیریت زمان، برنامه ریزی وظایف، رژیم های خواب و آرامش و سازماندهی برنامه روزانه همه برای این امر ضروری هستند.

اختلال دوقطبی چیست؟ (علائم، انواع، تشخیص و درمان)

  • درمان شناختی-رفتاری یک درمان موثر برای بیماری دوقطبی (CBT) است. بیماران از این روش برای شناخت الگوهای فکری و رفتاری مضر و جایگزینی آنها با الگوهای سالم تر با کمک روانشناس استفاده می کنند.
    بیماران دوقطبی ممکن است از کمک های روانشناختی در مدیریت احساسات و نوسانات خلقی خود بهره مند شوند. ممکن است این کار را با توانمندسازی دیگران، تقویت خودآگاهی، تقویت ارتباطات و ارائه حمایت عاطفی انجام دهید.
    آموزش مهارت های زندگی: روانشناسان می توانند به بیماران دوقطبی نحوه حل مشکلات، برقراری ارتباط موثر، کنترل خشم و کنترل احساسات خود را آموزش دهند.
    برای بیماران دوقطبی، همکاری با روانشناس و حضور در جلسات مشاوره و درمان ضروری است. درمان‌های بیماری دوقطبی که ترکیبی از داروها و درمان‌های روانی اجتماعی است، می‌توانند به طور مؤثرتری کنترل شوند.

کلام پایانی

اختلال دوقطبی که اغلب به عنوان اختلال افسردگی دوقطبی شناخته می‌شود، یک وضعیت روانی است که با تغییرات خلقی و انرژی مشخص مشخص می‌شود. موارد زیر در مورد اختلال دوقطبی تعمیم دارند:
علائم اختلال دوقطبی:

مالیخولیا شدید و نارضایتی کلی از علائم افسردگی هستند.
زمان فعالیت زیاد، لذت زیاد و احساس قوی (فاز شیدایی)
تغییر در عادات خواب و خوردن، افکار خودکشی، اضطراب، مشکل در تمرکز و تصمیم گیری، رفتار خطرناک یا تهاجمی، و اضطراب اجتماعی.
انواع اختلال دوقطبی:
1. اختلال دوقطبی نوع 1 (دو قطبی 1) با دوره های افسردگی شدید و دوره های شیدایی شدید مشخص می شود.
2. دوره های افسردگی شدید و دوره های شیدایی خفیف هر دو بخش دوقطبی نوع 2 (دوقطبی 2) هستند.
3. اختلال دوقطبی مختلط اصطلاح پزشکی برای علائم مانیا و افسردگی است که به طور همزمان رخ می دهند.
تشخیص اختلال دوقطبی: برای انجام این تشخیص از معیارهای راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی یا DSM-5 استفاده می شود. شامل استفاده از ابزارهای استاندارد، سابقه بالینی، مصاحبه با بیمار و ارزیابی علائم است.
مدیریت اختلال دوقطبی: این بیماری اغلب با درمان دارویی و روان درمانی درمان می شود. درمان دارویی ممکن است شامل استفاده از لیتیوم استات، داروهای ضد صرع، مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) و سایر داروها باشد. دو درمان امیدوارکننده روان درمانی عبارتند از: تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (TMS) و درمان شناختی-رفتاری (CBT).
برای درمان موثر بیماری دوقطبی، یک تیم درمانی چند رشته ای متشکل از روانشناسان، روانپزشکان و سایر متخصصان مربوطه مثل روانشناس کودک و نوجوان ضروری است. درمان‌های دارویی و روان‌درمانی باید هماهنگ باشد و وضعیت بیمار به دقت تحت نظر باشد. بیماران باید سطح استرس خود را کاهش دهند، از نظارت و دستور پزشک خود برای حفظ یک سبک زندگی سالم پیروی کنند، مطمئن شوند که داروهای خود را به موقع تهیه می کنند و در صورت لزوم با تیم پزشکی خود در مورد تغییر دوره درمانی خود صحبت کنند.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *